30

wat zijn wij meer dan hout en spint

waarin het grijze water klimt

tot in een stroeve kruin

de ruis van een gedempte stem

die door oude takken sjouwt

door oponthoud van schors

het maakt onze gewetens nors

in vertrouwde westenwind

bij leven en bij dauw

bij wijze van een grove huid

die zich kreunend om het hout

laat wrikken en laat wrijven

staan wij er verlegen bij

in rijen en in rijen