34

Met verblinde vingers

kijk ik in het niemandsland

waarin jij al vanouds gedijt.

Onder zachte dwang

de tijd tot stilstand dwingend.

Mij berovend van zijn getijde,

haar onomkeerbaarheid.

Met in mijn zij:

de wonde,

het onstilbaar verlangen.

Je laatste litteken.

In een donkere kamer

als goed bewaard geheim.