droogdok van liefde

klank nog onaangekleed kleeft

aan de rafelrand van nanacht

droom als draderig vlies tussen tenen

het blad van bewustzijn onleesbaar

een uur van krimp en expansie

regen verdrinkt zich aan ramen

blaast nieuwe adem over polders

het huis kraakt en beeft

ochtendcocktail van vrees en verlangen

rimpelt over lakens als over een spinnenweb

er valt niets meer te bedekken

tussen stroom en glad geslepen steen

het bloed neemt de benen

jaagt over verlaten straten

walst tegen wanden aan

nog even duivelt het met schone handen

tot nacht uitgevloeid in het bed

droogdok van

durende liefde

uit: Schetsboek | voorpublicatie