Voor Nim

mijn dochtertje

er is de bast van de zilverabeel

het boompje in de wei bij de school

de verzekerde bewaring aan een groot hart

dat openstaat voor het grootse

wanneer gij zacht de takken van elzen streelt

om ze amper te raken

tussen vingertoppen voorvoelt gij ons denken

in het korenbloemblauw

laat gij de bloemen met zichzelf gemoeid

en omdat het u zo werd geleerd

komen de vlinders uit de gebalsemde poppen van farao’s

om op te vliegen naar andere hogere oorden

gij zijt de klaproos en de muur

die juni in zijn bermen zaait

gij kijkt met prenten van ogen

in het vuur van een zonsopgang

die uit het oosten klimt

ziet in bosranken en regenbogen

een brug om op de wolken te lopen

gij zijt een dagpauwoog

maar niets blijft onveranderd